Earl Rowe Provincial park laatste dag

De weerkundigen hadden het met het begin van de regen vannacht geheel aan het rechte eind. Rond vier uur begon het en ging steeds harder regenen. Maar zoals een boerengezegde in Nederland zegt: " Regen voor achten, daar kan je op wachten." Het werd inderdaad tegen negenen weer droog. Wilma had een ochtend programma van haartjes wassen camper opruimen en haar spannende detective uitlezen. Ik had als missie de huid van mijn laatste vier regenwormen zo duur mogelijk te verkopen. Op de camping een vel papier met daarop de beste visstekken in het park meegekregen. Een plekje langs de Boyne River was redelijk dichtbij. Op de plek trof ik de restanten van een verboden te vissen bord aan en een bord dat het was toegestaan de as van een overledene in de rivier of in het park uit te strooien. Mocht er geen kunstbloemen en andere niet natuurlijke zaken achterlaten. Zag er niet naar uit dat hier een strooiveld was aangelegd. Moest een paar meter naar beneden naar de rivier. was daar spekglad gleed uit met een gangetje op mijn kont naar beneden en bleef gelukkig net voor het water steken. Je moet er soms wat voor over hebben. Het was hier wel een topplek. Het duurde nooit langer dan 30 seconden voordat de volgende er weer aan hing. Met de eerste worm ving ik er al een stuk of twintig. Wel allemaal klein, dat dan weer wel. Met de tweede worm leek het wel of ik zat te peuren. Ik ving er af en toe twee tegelijk (3x) beten zich vast aan de worm. Ving er ook nog twee waarbij het haakje van buiten naar binnen in de bek zat. Ik. Concludeerde dat het onder water behoorlijk druk was. Drie verschillende soorten gevangen totaal zo rond de vijftig. De meesten waren waarschijnlijk van het merk Fallfish. Waren er een paar met stekeltjes op hun kop. Twee Greater Redhorse, in de kleine uitvoering dan, dat wel. Het derde soort was een soort Grondel.Toen waren de regenwormen op en is het visavontuur van deze vakantie afgelopen. In de middag een mooie wandeling in afwisselend droog en regen gemaakt. Over de camping, langs de Boyne River het park uitgelopen waarbij we over een mooi kort gemaaide baan de juiste richting opliepen. Kwamen na zo'n kilometer aan de achterzijde van een composteerbedrijf terecht  waarvan het hek dicht en op slot was. We konden er gelukkig met de buik in net langs. aan de zijde van de weg stond een flink bord met " No Trespassing"  Voor de terugweg dus een andere route. Wilden naar de Victoria street, de hoofdstraat van dit plaatsje maar liepen in eerste instantie een stukje verkeerd. Ik dacht namelijk dat deze straat verder weg zat. Geheel zelfstandig toch maar even de weg gevraagd. Eerst aan een verkeersregelaar met zo'n stopbord langs de weg. Die wist geeneens waar hij zich bevond. Dat schijnt een mondiaal probleem te zijn met die jongens. een paar straten verderop nog een jongen de weg gevraagd, waarbij bleek dat we een stukje terug moesten. Het regende in middels weer wat waarna we bij de Starbucs zijn beland. Daar een kleintje koffie (voor ons al een absurd grote mok) met een stukje gebak. Ik had een cake met bleuberries, die was zo droog dat het formaat koffie net voldeed om deze weg te spoelen. Terug gelopen langs de openbare weg, bij gebrek aan voetpaden in de berm. Zo alles bij elkaar was het een wandelingetje van zo'n 12 kilometer. Precies om vijf uur weer terug op tijd voor het biertje/wijntje. De tassen alvast uit het bagageruim gehaald nu het even droog was. Vanavond gaat Wilma de boel weer inpakken. Ik mag/wil mij daar niet mee bemoeien. 

De balans Van het visavontuur opgemaakt:
Kosten:
Wormen.     $   4,=.  
Vergunning $ 58,46
 Totaal.        € 41,64 ( 1,5 Canadese dollar = Ongeveer 1 euro)
Baten:
1.  Een Rock Bass
2.  Drie Baarsjes 
3.  twee Forellen. (Maar ja, die kosten samen weer  $ 12,30)
De prijs van deze visjes komt dus op ca € 10,41 per stuk. Kniertje had er toen al echt verstand van.
Maar wel lekker aan de waterkant gezeten. Volgende week weer naar de visboer voor een harinkje. Die zijn heel betaalbaar blijkt nu.