Rock Point in Algonquin,

De ochtend rustig begonnen. Vis van betekenis was er niet dus daar hoef je niet vroeg voor op. Maar de zon scheen vanmorgen wel en de muggen leken eerst wat rustig maar even later zaten we toch met enkele tientallen buiten te ontbijten. Wij twee aan het brood en de rest aan ons bloed. Waren vanmorgen ook nog andere ontbijtgasten een stuk of zeven Blue Jays probeerde een bammetje mee te pikken. Ook de Common Crackles deden net of de tafel voor hen gedekt was. Na het ontbijt snel ingepakt zo we nog een beetje bloed overhielden voor de rest van de dag. Eerst naar het visitorcentrum een paar kilometer verderop waar ze WIFI hebben. Hier het weblog bijgewerkt en de commentaren weer tot ons genomen. Weer een paar kilometer terug en een gravelweg op naar Rock Lake Campground. Was net een grader bezig met de weg weer wat vlak te maken. De weg lag er nu goed bij. Bij het kantoor van de camping werd mij gevraagd of ik wilde vissen en wat voor soort vis ik dan ging vangen. Ik mocht hier kiezen er zat heel veel vis volgens haar. Ik vond twee forellen wel voldoende, en dat was goed. Eerst een plekje op de hoek van de camping tegen het meer aan gekregen. Eerst even gedumpt. Dat was even schrikken. Ik ben nog nooit van mijn leven zo massaal aangevallen door muggen. Ik stond te dansen te meppen en te klappen naast de camper terwijl de vuilwatertanks  leeg liepen. Er zijn vast wel een paar slachtoffers gevallen. Ik had er in ieder geval weer een zooitje bulten bij. Op het plekje bleek de elektriciteitspaal weer te ver weg te staan voor mijn kabeltje. Weer terug en een paar plekjes verderop gekregen waar de kabel de paal wel redt. Kan Wilma weer föhnen. Stukje verderop stond de 79 jarige John een geboren Tsjech die met de Praagse lente was geëmigreerd naar Canada. Had al een praatje met hem over dat of die palen te ver weg stonden of dat de kabels van de campers te kort zijn. Hij trok net een Bavaria biertje open. Vroeg of ik er ook één wilde, sloeg dit vriendelijk af omdat Wilma net een bakje koffie had ingeschonken. Nodigde ons toch uit om er bij te komen zitten. Dan hadden de muggen in ieder geval iets meer te kiezen. Wij zaten er net toen er langs de waterkant een Moose voorbij kwam kuieren. Een mooie jongeman, camera snel gepakt en nog een paar foto's van deze vriend kunnen maken. John gevraagd waar de betere visstekken waren om een paar forellen te vangen. Hij was expert, zijn armen waren bijna te kort om al zijn vangsten aan te duiden. Hij nodigde mij uit om met zijn boot het meer op te gaan en er daar een paar te vangen. Dit liet ik mij geen twee keer vragen en een half uur later voeren wij het meer op. Deze Canadees had wel spullen. Hij had een dieptemeter, een snelheidsmeter, GPS. En wat helemaal fantastisch was hij kon zien hoeveel, hoe groot en hoe diep de vissen onder de boot zaten. Dat klonk natuurlijk geweldig. Maar na twee uur vroeg ik mij toch af of de optie "waar die vissen trek in hebben" niet kon worden toegevoegd. Ik heb digitaal heel wat vis zien passeren maar ik heb slechts één keer wat aan mijn haak gehad en dat was de vislijn van John. 
Weer terug heb ik het nog heel even vanaf de kant geprobeerd maar het is daar te ondiep. Toen zat de vijf weer in de klok. Bakje pelpinda's erbij want dan moet je nog iets doen voordat je ze opeet. Hadden gelijk vrienden. Een squirle kwam zelfs op mijn schouder zitten. Een eekhoorn wroette zelfstandig het hele bakje schillen nog eens zorgvuldig na of er nog stukjes waren achter gebleven en de Common Crackles lieten weten dat ze ze ook lusten. Het heeft zogezegd een hoog Sneeuwwitje gehalte met al die beestjes om je heen. Kwam eind van de middag nog en bever voor langs zwemmen, dat maakt de dag dan weer kompleet.
Nou ja, bijna dan, bij het eten vanavond een eitje.......